El escritor de Vilardevós (Ourense) Silvio Santiago García en su novela autobiográfica Villardevós, escrita hacia 1960 y ambientada en las primeras décadas del siglo XX, describe el entroido de la localidad mencionando sus máscaras (cf. FICHA nº 43. BD Máscaras: https://juliomontanes.synology.me/bases/mascaras/?-table=mascaras&-action=browse&-cursor=42), un Entierro de la sardina con cortejo fúnebre y sermón en el que participaba todo el pueblo, y representaciones paródicas de partos y de oficios. A esta última categoría, muy frecuente en los entroidos gallegos al igual que las de partos burlescos, pertenecía una parodia de ingeniero agrimensor que Silvio Santiago, recordando su infancia, describe en los siguientes términos:
"Aparecía despóis o inxinieiro cun fato de axudantes. Unhos medían as calles e cravaban estacas; outros sostiñan as banderolas cheas de raias e números, e o inxinieiro, de polainas, chaqueta de pana e visera pra tras, púñase no meio da rúa a ollar polo telémetro. O telémetro era un nabo arriba dun trípode, cheo de rodas e ferriños. O inxinieiro manexaba o telémetro con moita cencia e moita aquela. Á súa beira, un axudante escribía o que o xefe lle dicía. O inxiñeiro debía tomar en serio o seu papel, porque o facía moi ben, e causaba ademiración na xente".
________________________________
REFERENCIAS:
SANTIAGO GARCÍA, Silvio, Villardevós, Galaxia, Vigo, 1961, cap. VIII, p. 173.